آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی

تفاوت شرطی نوع صفر و دیگر شرطی‌ها:

• شرطی نوع صفر برای بیان حقایق کلی استفاده می‌شود. این نوع شرطی حتمی است و احتمال وقوع آن 100% است.

• شرطی اول برای بیان احتمال وقوع چیزی در آینده استفاده می‌شود. این نوع شرطی ممکن است و احتمال وقوع آن کمتر از 100% است.

• شرطی دوم برای بیان احتمال وقوع چیزی که در حال یا آینده بعید است اتفاق بیفتد استفاده می‌شود. این نوع شرطی بعید است و احتمال وقوع آن کمتر از 50% است.

• شرطی سوم برای بیان نتیجه‌ای که در گذشته اتفاق نیفتاده است استفاده می‌شود. این نوع شرطی غیرواقعی است و احتمال وقوع آن صفر است.

اشتباه رایجی که زبان‌آموزان هنگام استفاده از جملات شرطی مرتکب می‌شوند:

• اضافه کردن فعل وجهی «would» به بند فرعی (subordinate clause)

در حالی که «would» اغلب در بند اصلی (if-clause) جملات شرطی دوم، سوم یا مختلط (mixed conditional) استفاده می‌شود، اضافه کردن «would» به بند فرعی اشتباه است.

به عنوان مثال:

If you would get ready sooner, you would arrive there sooner.

این جمله اشتباه است. جمله صحیح به این صورت است:

If you got ready sooner, you would arrive there sooner.

مثال دیگر:

If he would have helped me, I might have paid.

این جمله نیز اشتباه است. جمله صحیح به این صورت است:

If he had helped me, I might have paid.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش گرامر شرطی نوع صفر  سر بزنید.

آموزش کامل جملات شرطی نوع سوم در انگلیسی

نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع سوم باید بدانیم:

• ساختار شرطی نوع سوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:

If + فاعل + had + وجه وصفی ماضی + فاعل + would have + گذشته وجهی

• می‌توان جای جملۀ اگر (if-clause) را با جملۀ اصلی (main-clause) عوض کرد؛ اما در این صورت باید ویرگول (،) را حذف کرد.

• زمانی که تغییری در زمان گذشته را با نتیجه‌ای در زمان حال یا تغییری در زمان حال را با نتیجه‌ای در گذشته تصور می‌کنیم، می‌توانیم از شرطی‌های مختلط (mixed conditionals) استفاده کنیم.

if + فاعل + had + وجه وصفی ماضی + فاعل + would + شکل پایه‌ای فعل

• ما اغلب از شرطی نوع سوم برای ابراز پشیمانی استفاده می‌کنیم.

• به عنوان جایگزین would، می‌توانیم قسمت دوم جملۀ شرطی نوع سوم را با could یا might کامل کنیم. این افعال وجهی درجات مختلفی از قطعیت یا امکان را نشان می‌دهد.

مثال‌هایی برای کاربردهای مختلف شرطی نوع سوم:

• ابراز پشیمانی:

If I hadn’t quit my job, I would have been more successful.
اگر شغلم را ترک نمی‌کردم، موفق‌تر می‌شدم.

• توصیف موقعیتی که در گذشته اتفاق نیفتاده است:

If I had been to France, I would have seen the Eiffel Tower.
اگر به فرانسه رفته بودم، برج ایفل را می‌دیدم.

• توصیف موقعیتی که در حال حاضر متفاوت است:

If I had studied harder, I would have gotten a better grade.
اگر بیشتر درس می‌خواندم، نمره بهتری می‌گرفتم.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع سوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله کاربرد جملات شرطی نوع سوم در انگلیسیی سر بزنید.

آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی

نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع دوم باید بدانید:

• ساختار شرطی نوع دوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:

If + گذشته ساده + would+ شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)

• وقتی از فعل to be (am, is, are) در شرطی دوم استفاده می‌کنیم، شکل گذشته آن همیشه به صورت «were» خواهد بود نه «was»؛ چه برای اشخاص جمع (you, we, they) و چه برای اشخاص مفرد (I, he, she, it).

• ما همچنین از شرطی دوم برای درخواست‌های بسیار مودبانه استفاده می‌کنیم.

• در شرطی نوع دوم، می‌توانیم در بند اصلی به‌جای «would» از افعال وجهی (modal verbs) دیگر نیز استفاده کنیم.

• ما از شرطی نوع دوم برای توصیف وضعیت فعلی غیر واقعی و نتیجۀ خیالی آن موقعیت استفاده می‌کنیم.

• همچنین از شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتی خیالی که در عین حال ممکن است در آینده اتفاق بیوفتد به همراه نتایج آن موقعیت استفاده می‌کنیم.

مثال‌هایی برای کاربردهای مختلف شرطی نوع دوم:

• توصیف وضعیت فعلی غیر واقعی و نتیجۀ خیالی آن موقعیت:

If I were a rich man, I would buy a yacht.
اگر من یک مرد ثروتمند بودم، یک جت سوار می‌شدم.

• بیان موقعیتی خیالی که در عین حال ممکن است در آینده اتفاق بیوفتد به همراه نتایج آن موقعیت:

If I had a time machine, I would go back in time and stop the war. اگر من ماشین زمان داشتم، به گذشته برمی‌گشتم و جنگ را متوقف می‌کردم.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع دوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی چه ساختار و کاربردهایی دارند؟ سر بزنید.

آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی

• جملات شرطی نوع اول (first conditional) برای بیان شرایطی در آینده استفاده می‌شوند که احتمال وقوع آن‌ها زیاد است.
• ساختار جملات شرطی نوع اول به صورت زیر است:

اگر (if) + فاعل (subject) + مضارع ساده (simple present) + ادامه‌ ی جمله

If + subject + simple present + will + infinitive

• مثال:

If I study hard, I will accept in Harvard University.

اگر من سخت مطالعه کنم در دانشگاه هاروارد پذیرفته خواهم شد.

• می‌توانیم به‌جای «if» از کلماتی دیگر مانند «as long as & as soon as» نیز استفاده کنیم:

As soon as I read books, I will get wise.

اگر کتاب بخوانم، عاقل خواهم شد / به محض خواندن کتاب، عاقل خواهم شد.

As long as I practice more, I will be more successful.

اگر بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود/ تا زمانی که بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود.

• می‌توانیم به‌جای «will» از کلماتی مانند «may» یا «might» نیز استفاده کنیم:

If I study hard, I may/might get accepted in Harvard University.

اگر من سخت مطالعه کنم، ممکن است در دانشگاه هاروارد پذیرفته شوم.

• می‌توانیم به عنوان جایگزینی برای will، قسمت دوم یک جمله شرطی نوع اول را جمله‌ای امری (imperative) کامل کرد:

If the washing machine breaks down, wash these clothes by hands.

اگر ماشین لباسشویی خراب شود، این لباس‌ها را با دست بشور.

If this shirt doesn’t fit you, try this one.

اگر این پیراهن اندازه‌ات نشد، آن یکی را امتحان کن.

• جملات شرطی نوع اول را می‌توان برای بیان برنامه‌های احتمالی، قول، اخطار، تهدید یا ترغیب استفاده کرد.

• می‌توان علاوه بر if از when نیز برای معرفی شرط در اولین جملۀ شرطی استفاده کرد؛ اما معانی آن‌ها کمی متفاوت است.

If I don’t break up with my friends, I will become like them.

آگر با دوستانم قطع رابطه نکنم، مانند آنها خواهم شد.

When I clean the house, I will go shopping.

وقتی خانه را تمیز کنم به خرید خواهم رفت.


برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع اول و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله گرامر کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی سر بزنید.

صفر تا صد آموزش زمان حال ساده در انگلیسی

حال ساده در زبان انگلیسی

• کاربردها:

  • بیان یک عمل که در حال حاضر در حال انجام است.
  • بیان یک عمل که به طور منظم انجام می‌شود.

• ساختن:

  • برای بیشتر افعال، در همه شخص‌ها به جز سوم شخص مفرد از شکل ساده فعل استفاده می‌شود.
  • برای سوم شخص مفرد، به فعل -s یا -es اضافه می‌شود.
  • افعالی که به -o, -ch, -sh, -th, -ss, یا -z ختم می‌شوند، در سوم شخص مفرد به -es ختم می‌شوند.
  • افعالی که به -y ختم می‌شوند، در سوم شخص مفرد ابتدا -y را به -i تبدیل می‌کنیم و سپس به آن -es اضافه می‌کنیم.
  • افعال to be و to have بی‌قاعده هستند.

• مثال‌ها:

  • I love my dad. (من عاشق پدرم هستم.)
  • He loves his dad. (او عاشق پدرش است.)
  • I go to school every day. (من هر روز به مدرسه می‌روم.)

تفاوت حال ساده و حال استمراری

حال ساده برای بیان یک عمل که در حال حاضر در حال انجام است یا به طور منظم انجام می‌شود استفاده می‌شود. حال استمراری برای بیان یک عمل موقت که در حال حاضر در جریان است استفاده می‌شود.

برای مثال:

• I am studying. (من دارم مطالعه می‌کنم.) (حال استمراری)
• I study every day. (من هر روز مطالعه می‌کنم.) (حال ساده)

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر حال ساده در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله راهنمای کامل زمان حال ساده در انگلیسی مراجعه فرمایید.